Norheim og Hoem fortel litteraturhistoria

Romantikk på middelaldermåten. Din til lenge etter døden. I middelalderballadane er kjærleiken djup og evigvarande, døden inga hindring. Unge kvinner kan bli lokka inn i berget av bergekongen, om dei då ikkje blir omskapt til varulv av vonde stemødrer. Her blir det ikkje spart på noko, det er berre å fråtse i melodrama. Men kvar kjem desse historiene frå, eigentleg? Frå folkedjupet i Telemark, eller frå den franske eliten, eller kanskje frå Serkland?